Voordat je je naar binnen haast om alle kunstwerken te bewonderen, moet je een stapje terug doen en even de tijd nemen om de verbluffende architectuur en het ontwerp van het Borghese Museum te bekijken.
Kardinaal Scipione Borghese, de man die als enige verantwoordelijk was voor de bouw van de kunstcollectie van het museum, bouwde een huis dat geschikt was om de iconische kunst te herbergen. In het hart van de tuinen van de Villa Borghese werd het Museum Borghese gebouwd. De invloed van barok en renaissance is duidelijk, zoals je kunt zien aan de koninklijke exterieurs en interieurs. De marmeren vloeren en wandpanelen vormen een perfecte aanvulling op de ingewikkelde fresco's met gouden details die de plafonds sieren. De kunstwerken zijn verdeeld over twee verdiepingen, die beide toegankelijk zijn voor het publiek.
Er zijn te veel unieke schilderijen en beeldhouwwerken in de Galleria Borghese om op te noemen, maar hier volgen een paar stukken die extra aandacht verdienen.
Hoewel er vandaag meer dan 20 versies van de slapende hermafrodiet bestaan, wordt de Galleria Borghese Bernini beschouwd als het mooiste. De werkelijke datum waarop dit beeld werd gemaakt blijft onbekend. Deze androgyne slapende figuur van Hermaphrodite op een matras is bedoeld om het kind van Hermes en Aphrodite voor te stellen. Volgens de legende werd zijn lichaam samengevoegd met dat van Salmacis, om een hermafrodiet voor te stellen. Let op de welgevormde, vrouwelijke rondingen en de realistische weergave van een ingeslapen matras. Het beeld is zeer intrigerend en je kunt maar moeilijk wegkijken zonder een diep begrip van de vorm te krijgen.
In de collectie van de Galleria Borghese beelden vinden we ook Bernini's Apollo en Daphne. Dit is misschien wel een van de mooiste beelden in de Galleria Borghese. Het beeldt het tragische verhaal uit van de God van het boogschieten, Apollo en de Nimf, Daphne. Apollo, die geraakt wordt door een pijl van Cupido, wordt verliefd en achtervolgt Daphne, maar zij verandert in een boom vlak voordat hij haar vangt. Ondanks de stilstaande vorm geeft het beeld op prachtige wijze beweging en vloeibaarheid weer. Je kunt Daphne's geleidelijke transformatie van mens naar boom opmerken, waarbij Bernini sommige delen van haar als vrouw heeft gelaten, terwijl andere de bast van een boom lijken te tonen die zich geleidelijk om haar heen wikkelt.
Het eerste wat opvalt aan Melissa zijn de levendige, fantasierijke penseelstreken van olieverf op doek. Dosso Dossi, ook bekend als Giovanni de Lutero, zou Rafaëls werk hebben bestudeerd; zijn invloed is zichtbaar in de uitgewerkte details van het schilderij. Een interessante opmerking over dit werk is dat het landschap op de achtergrond even prominent en fraai is als het hoofdonderwerp, Melissa. Het stelt de goede tovenares Melissa voor, die een groep ridders bevrijdt die door de boze fee Alcina in bomen, dieren en stenen waren veranderd. Met in beide handen een toorts en een tablet ziet Melissa er koninklijk en imposant uit.
Het eerste wat opvalt aan Rafaëls Jonge vrouw met een eenhoorn zijn de ogen van de afgebeelde persoon: doordringend blauw met een stoïcijnse uitdrukking. Kunsthistorici hebben door de eeuwen heen gediscussieerd over de ware identiteit van de jonge vrouw, waarbij verschillende theorieën de kop opstaken, maar geen duidelijk antwoord werd gegeven. Zij hebben ook vergelijkingen getrokken tussen dit schilderij en Da Vinci's Mona Lisa . Het eerste werd slechts een korte tijd na de Mona Lisa geschilderd. Het werk van Rafaël, geïnspireerd door Da Vinci, toont het onderwerp in een soortgelijke pose, met gevouwen handen, een lichte hoek en een levendige achtergrond. Let op de eenhoorn, die werd beschouwd als een symbool van de zuiverheid van de vrouw.
Het is ironisch dat een van Bernini's meest gevierde kunstwerken, een tragedie uitbeeldt. Op 23-jarige leeftijd beeldde hij door middel van dramatische mode en marmer de tragische ontvoering van Proserpina uit door toedoen van de god Pluto. Dit beeld is ongeveer 2,5 meter hoog en is gemaakt van een uniek Carrara-marmer dat zachtheid lijkt uit te stralen. Beïnvloed door de klassieke barokstijl, toont Bernini's beeldhouwwerk levensechte bewegingen van het vlees. Dit is duidelijk te zien in de delicate details; of het nu Pluto's handen zijn die in Proserpina's zachte vlees zinken, de angst op haar gezicht, of zijn gespannen spieren als hij probeert haar te overmeesteren.
Hoewel de Galleria Borghese een groot aantal kunstwerken van Caravaggio tentoon stelt, verdient misschien wel zijn meest persoonlijke meesterwerk de meeste aandacht. Terwijl hij op de vlucht was, beschuldigd van moord, schilderde Caravaggio wat deskundigen een zelfportret hebben genoemd. Het afgehakte hoofd van Goliath wordt gezien als zijn eigen hoofd, met David als de beul. Dit schilderij toont de volwassenheid van Rafaël als kunstenaar; let op de donkere, aardse achtergrond, die een fel contrast vormt met de heldere figuur van een jeugdige en vastberaden David. De oudere, zwakkere Goliath verbeeldt wanhoop, met de bloedvlekken en levenloze ogen, die een verdoemde Caravaggio lijken uit te beelden.